Testowanie koncentruje się na kilku szczegółach: dokładności wymiarowej, precyzji nawijania i jakości druku. Precyzja nawijania to test wizualny, podczas którego sprawdzam, czy żarnik dobrze układa się na szpuli, bez żadnych skrzyżowań, które mogłyby powodować zaczepienia podczas drukowania.
Jakość druku sprawdzana jest za pomocą testu kalibracyjnego CNET, którego używam do testowania wszystkich testowanych przeze mnie drukarek 3D. Sprawdzając jakość włókna, szukam zauważalnej szorstkości i brakujących włókien w miejscach, gdzie wilgoć lub inne zanieczyszczenia przerwały proces topienia i chłodzenia.
Dokładność wymiarowa jest prawdopodobnie najważniejszym testem, ponieważ mierzy konsystencję włókna. W miarę przesuwania się, średnica żarnika zmienia się, co powoduje, że drukarka 3D wytłacza go nadmiernie lub niedostatecznie. Powoduje to zauważalne blizny w modelu lub, co gorsza, całkowitą awarię. Chcesz, aby materiał miał tę samą średnicę na całej długości.
Aby zmierzyć dokładność, biorę 5-metrowy (16,4 stopy) kawałek włókna z początku, środka i końca rolki i mierzę średnicę w czterech równomiernie rozmieszczonych punktach. Następnie sumuję wszystkie te pomiary i dzielę sumę przez 12 – całkowitą liczbę wykonanych pomiarów – aby otrzymać średnią z całej rolki. Większość nowoczesnych drukarek używa żarnika o średnicy 1,75 mm, więc chcesz, aby włókno było jak najbardziej zbliżone do tego.
Świetny włókno ma wariancję plus minus 0,02 mm, dobry włókno to plus minus 0,03 mm, a szorstki włókno ma wszystko plus minus 0,05 mm. Wszystkie polecane przez nas włókna mają średnio co najmniej 0,03 mm.
